Boiling point (2021) & Une Affaire de Goût (2000) | inclusief diner
15.00 uur
Boiling Point – Philipp Barantini (2022)
‘Boiling Point’ neemt je in één ononderbroken shot mee naar een Londens restaurant op Kerstavond. Alles wat daar mis kan gaan, gaat mis.
Chefkok Andy (Stephen Graham) heeft op Kerstavond een aanvaring met de wet van Murphy, in het in één take opgenomen ‘Boiling Point’.
De film is nog niet eens echt begonnen of we lopen al achter. Het beeld is nog zwart, en we horen al hoe chefkok Andy de zwemwedstrijd van zijn zoon moet missen, want sorry, sorry, druk op het werk.
Een situatie die vele werkende ouders zullen herkennen en niet alleen degenen die op Kerstavond in een druk Londens restaurant een aanvaring hebben met de wet van Murphy. Als hij – te laat – arriveert staat er een ambtenaar van de keuringsdienst op hem te wachten, is de voorraad niet aangevuld, heeft de meewerkende dochter van de baas te veel reserveringen aangenomen en komt zijn collega en nu tv-kok Alistair Skye eten met een restaurantcriticus. En dan is hij ook nog zijn messen kwijt.
Restaurantfilm Boiling Point neemt je gedurende negentig minuten in real time en in één onderbroken shot mee van de spoelkeuken naar de cocktailmixer, van de patissier naar de Instagram-influencers en weer terug naar Andy die tussen het opmaken van de borden voortdurend met zijn ex en zijn zoon aan de telefoon hangt en probeert te redden wat er te redden valt. Hij krijg geen enkele kans om adem te halen – en de kijker evenmin, van plaatsvervangende opgejaagdheid. Dit is ‘Hell’s Kitchen’ voordat Gordon Ramsay er orde op zaken komt stellen.
Regisseur Philip Barantini (Band of Brothers, Chernobyl) levert met Boiling Point een zenuwslopende zelfverzekerde tweede film af. Na de eerste twee draaidagen in 2020 kwam de lockdown. Gelukkig was de derde take raak, na een voorbereiding alsof er een balletvoorstelling op de planken moest komen. De film sleurt je midden in de actie en laat je na anderhalf uur uitgeput achter. Ondertussen ben je gaan houden van al die personages, die elk een ander kookpunt hebben. Je zou wel een serie over ze willen zien.
Met: Stephen Graham, Vinette Robinson, Hannah Walters, Ray Panthaki.
Voor de trailer klik hier
ImdB7,5-1h32min
Tekst NRC
19.00
Une Affaire de Gôut -Bernard Rapp
In deze Franse psychologische thriller nodigt Une affaire de goût de kijker uit aan een stijlvol gedekte tafel, waar de langoustines glanzen, de wijnen ademen en de gastheer meedogenloos manipuleert.
Wanneer in de openingsscène van Une affaire de goût de jonge kelner Nicolas Rivière (Jean-Pierre Lorit) de aandacht trekt van de mysterieuze industrieel Frédéric Delamont (Bernard Giraudeau) heeft regisseur Bernard Rapp in luttele minuten de toon gezet van zijn in Lyon spelende epicurische thriller.
Nicolas proeft op verzoek van Delamont het voorgerecht en vertelt de veeleisende restaurantgast welke ingrediënten er in zijn verwerkt. “Geen vis? Geen kaas?” luidt Delamonts scherpe vraag, waarop Nicolas ontkennend maar gedecideerd antwoordt. Niet lang daarna gaat de jongeman, die met zijn vriendin en enkele medebewoners een huis in een volksbuurt deelt, uit nieuwsgierigheid bij de zakenman op audiëntie en accepteert een opmerkelijk aanbod: tegen een koninklijke vergoeding wordt hij Delamonts voorproever en vergezelt hij de fobische gastronoom bij ieder zakendiner.
Tussen de twee figuren ontstaat een samenzweerderige relatie, die bijna ongemerkt overvloeit in een ongezonde wederzijdse afhankelijkheid. Delamont beleeft via de zintuigen van zijn voorproever behalve exquise gerechten zonder vis en kaas, ook andere sensaties als gevaar en vrouwen, en Nicolas kan van dit alles al snel niet meer genieten zonder het klankbord van zijn broodheer.
Hoe Nicolas in deze verwrongen realiteit levensgezellin (een pittige kioskhoudster, goed geportretteerd door Florence Thomassin), vrienden en uiteindelijk zichzelf verliest, wordt door Bernard Rapp onderkoeld in flashback-structuur verteld.
Van de twee aan elkaar gewaagde hoofdrolspelers maakt vooral Giraudeau indruk. De self-made acteur met de heldere kijkers legt in zijn vertolking precies die subtiele combinatie van hautaine charme en pathetische gekweldheid waardoor Delamont tot het laatst intrigerend blijft.
En al komt de apotheose van deze iets andere film noir allerminst als een verrassing, de daaraan voorafgaande kleine negentig minuten psychologisch steekspel leveren chef-kok Bernard Rapp een verdiende vier sterren op.hap tussen twee mensen van hetzelfde sensitieve soort die voorbeschikt zijn elkaar ergens in het leven te treffen.
88min., IMdB 6,9