Godland (2022)
Hlynur Palmason
In hedendaags IJsland werd een kistje met glasplaatfoto’s gevonden, gemaakt door een Deense missionaris in de negentiende eeuw. Met die mededeling begint dit IJslandse drama, dat de barre zendingsreis van de priester en het ontstaan van die foto’s verbeeldt.
Het ouderwetse beeldformaat, de prachtige composities en de contemplatieve toon leveren een film op die aanvoelt als een levend fotoalbum. Waarin spanning en humor trouwens niet ontbreken: de machtsstrijd tussen de bleue priester en diens stugge gids leidt tot magnifieke scènes. Regisseur Pálmason maakte eerder A White, White Day, ook al zo stemmig en mysterieus.
De jonge en ambitieuze Deense priester Lucas heeft als opdracht dwars door het IJsland van de negentiende eeuw te reizen om in een dorpje de bouw van een kerk te overzien. Hij wordt vergezeld door onder meer een tolk en gids Ragnar die op voorhand brommend duidelijk maakt niets met Denen te hebben. Tijdens zijn tocht maakt Lucas foto’s van het reisgezelschap en de natuur.
Hij is van tevoren gewaarschuwd dat de wereld van IJsland sterk verschilt met die van Denemarken. De eeuwig schijnende zomerzon maakt slaap onmogelijk. Lucas zal zich aan moeten passen, anders kan het nog wel eens slecht aflopen. Lucas knikt braaf. Maar hoe langer de reis duurt, hoe ongemakkelijker hij zich voelt. Ragnar vindt hem een rare snuiter. De omgeving wordt weerbarstig. Lucas krijgt zijn paard lastig onder controle.
In feite wordt dit een zelfontdekkingsreis voor de priester. Eenmaal in het dorpje aangekomen toont de bevolking zich stug, niet geïnteresseerd in de toch koloniale macht, wil de taal niet leren en blijft trouw aan de eigen goden. Een uitdaging kortom.
We gaan een wat trage roadmovie zien, die zich als een IJslandse western lijkt te ontvouwen. Visueel adembenemend.
142 min.
