On the Waterfront (1954)
Elia Kazan
Toen regisseur Elia Kazan in de jaren vijftig voor de senaatcommissie van Joseph McCarthy verscheen, noemde hij namen van mensen die wel eens communistische sympathieën zouden kunnen hebben. Veel van zijn collega’s keken hem vervolgens met de nek aan. De film ‘On the Waterfront’, over een heldhaftige verklikker, wordt algemeen beschouwd als Kazans antwoord naar zijn criticasters.
De vroegere prijsvechter Terry Malloy (Marlon Brando) knapt onder druk van zijn oudere en invloedrijke broer het vuile werk op van een corrupte ‘vakbondsman’. Als er doden vallen begint hij te twijfelen aan de werkwijze van de vakbond aan het ruige Waterfront van New York. De broer van Edie Doyle (Eve Marie Saint), het meisje waarop hij verliefd raakt, is een van de slachtoffers. Als de lokale pastoor duidelijk de kant kiest van de mensen die in opstand komen tegen de corruptie, knaagt het geweten nog meer en wil hij schoon schip maken.
‘On the Waterfront’ werd een mijlpaal in de filmgeschiedenis, mede dankzij de memorabele performance van Marlon Brando, die voor deze film met een geheel nieuw soort acteren op de proppen kwam; method acting. Tijdens de opnamen van de scène waarin Terry met Edie door het park loopt, laat actrice Eva Marie Saint per ongeluk haar handschoen vallen. Brando pakt hem op, speelt er even mee en trekt hem zelfs aan. Pas aan het eind van de scène geeft hij de handschoen terug. Op zich al een mooie handeling, maar als je bedenkt dat Brando het allemaal geïmproviseerd heeft is het des te opmerkelijker. Het tekent de briljante acteur.
Zowel Brando als Eve Marie Saint (die haar eerste filmrol speelde!) werden bekroond met een Oscar. In totaal sleepte de film maar liefst acht Oscars in de wacht.
Er is een trailer, maar die is weinigzeggend, wel typisch jaren vijftig:
Imdb 8,1 – 1h48min
